Κριτική:
«.. Σ' έναν κόσμο που ανέχεται τη ζαβολιά και αδιαφορεί συχνά για την παρανομία, το τρυφερό αυτό παραμύθι, στολισμένο με τις πανέμορφες εικόνες του Νικόλα Ανδρικόπουλου, θυμίζει με χιούμορ ότι μπορούμε να βρούμε τρόπους ν' αντιμετωπίσουμε τις αδικίες. Η συγγραφέας, πολυγραφότατη και πολυβραβευμένη, γνωρίζει καλά την παιδική ψυχολογία και τον τρόπο που μπορεί να προσεγγίσει τους μικρούς αναγνώστες, ώστε τα βιβλία της να τους γίνονται αγαπητά. Η διήγησή της θυμίζει τα παλιά καλά παραμύθια της γιαγιάς ή τα κλασικά παραμύθια του ΄Αντερσεν. Πλάθει χαρακτήρες, ενώ παράλληλα περνάει μηνύματα στα παιδιά τόσο αυτά που κάνουν τις ζαβολιές όσο και αυτά που τις δέχονται.»
Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
15 Δεκεμβρίου 2002

«... Θα απολαύσετε ένα παραμύθι διασκεδαστικό με τον ωραίο λόγο της συγγραφέως. Προσέξτε και τις θαυμάσιες ζωγραφιές!».
Γιάννης Παπαδάτος
UNICEF και KΟΣΜΟΣ, τ. 50, Φθινόπωρο 2002

«... ΄Ενα ακόμα βιβλίο της συγγραφέως, που με τον γνωστό παραμυθιακό της λόγο καταφέρνει να απογειώσει τον αναγνώστη... ΄Ενα παραμύθι που μιλάει για την αγάπη που ξέρει να συγχωρεί αλλά και για τη λυτρωτική δύναμη της μεταμέλειας. Η μαγευτική εικονογράφηση του Ανδρικόπουλου ενισχύει το όλο παραμυθιακό κλίμα της αφήγησης».
Τασούλα Τσιλιμένη
Λέκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ, 20.1.2003

«... Οι ζαβολιές του Ζαβολίνου, με τη θαυμάσια τυπογραφική εμφάνιση, διαβάζονται με πολύ ενδιαφέρον και είναι άριστο δείγμα της μεγάλης αποστολής της λογοτεχνίας για παιδιά που πρέπει να γοητεύει και κρυφά να διδάσκει".
Ζωή Γκενάκου
Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης
Ιανουάριος 2003

«... Η συγγραφέας δίνει ένα καλό μήνυμα στα παιδιά, για να φυλάγονται από τους "ζαβολίνους" της κοινωνίας. Το καλογραμμένο κείμενο και η ιδανική εικονογράφηση σνθέτουν ένα άρτιο αισθητικά βιβλίο, που θα το χαρούν οι μικροί αναγνώστες».
Λίτσα Ψαραύτη
Περιοδικό ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, τεύχος 9-10, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2003